Ergens tegen het eind van de derde etappe zegt Niek tegen me: “Ik denk aan ma’s zitvlak”.
Nu zijn er bij mij ook de nodige gedachtes de revue gepasseerd tijdens het fietsen maar het zitvlak van mijn schoonmoeder?
Ik zeg: “waarom, in godsnaam, zit je aan je moeders zitvlak te denken?”
“Neeee. Niet aan ma’s zitvlak, aan Máás-zitvlak, als titel voor het blog! We fietsen praktisch de hele dag langs de Maas en we hebben allebei last van ons zitvlak, dus dat is een toepasselijke titel lijkt mij”.
Dat was een fantastisch idee.
Het slapen vannacht en het opstaan vanmorgen ging voortreffelijk. We vertrokken rond 7 uur vanochtend voor etappe 3 richting Maastricht. Onze inpakroutine wordt steeds verfijnder dus boeken we de nodige tijdwinst. Even een ‘Vlugge Japie’ als ontbijt en op de fiets richting een bakkertje voor een broodje gezond. Koffie ging zo vroeg nog niet lukken. Dat lukte pas in de buurt van Maaseik.
Een groot deel van de route ging vandaag over Belgisch grondgebied. Een prachtig mooi dorpje dat we hebben aangedaan is Thorn. In en om dit dorp liggen heuse kasseienstroken. Mijn stuur trilde los! MacDenno is gewapend met een Leatherman dus het stuur was snel gefikst.
Wat onze zitvlakken betreft, was het vandaag de lastigste etappe. We gingen veelvuldig uit het zadel om de bibsdoorbloeding te stimuleren. Het hielp mondjesmaat misschien tijd voor een rustdag?
We zijn iets ten zuiden van Maastricht neergestreken (Oost Maarland). We hadden de tent nét staan toen we onze eerste bui ontvingen. Was snel weer droog maar het blijft dreigend. Nu zitten we op een terrasje te wachten tot de deuren van de kroeg openen om 20:30 uur.
Het wordt Duvel en Jus d’Orange (Niek is nog steeds op de Franse toer).
