Toen wij in februari 2019 voor die lekkere loempia op de fiets stapten richting Bali, kregen we bij ons afscheid een medaillon in de hand gedrukt. Op het medaillon staat de heilige Christoffel afgebeeld. De schenker, Ine, vertelde erbij dat het een waardevol kleinood was dat had toebehoord aan haar vader die het altijd bij zich had gedragen. Nu moesten wij het bij ons dragen op onze lange fietsreis. Het medaillon had haar vader beschermd en nu zou het ons beschermen. Het ontroerde ons en we hebben het medaillon een plekje in de stuurtas van Nicole gegeven.
Inmiddels zijn we terug in Rijnsaterwoude. De reisfietsen rusten uit in de garage en wij spannen ons in voor leerlingen en patiënten want ik sta weer voor de klas en Nicole werkt als fysio in het Boven IJ-ziekenhuis en sinds kort ook als zelfstandig ondernemer in de buitenlucht. Nicole heeft de plannen die ze op de fiets heeft gemaakt gerealiseerd en is gestart met haar eigen onderneming OncoExtra. Neem vooral een kijkje op haar prachtige website www.oncoextra.nl. Daar biedt ze buitentrainingen aan voor mensen die zijn hersteld van kanker en graag onder professionele begeleiding willen werken aan hun fysieke en mentale fitheid.
Naast het lesgeven heb ook ik de plannen die ik op de fiets heb gemaakt gerealiseerd. Sinds november ben ik samen met Rick Ruhland gestart met de Lekker Uitgelegd podcast. We zijn inmiddels 4 afleveringen verder en dat brengt me terug bij het medaillon van de heilige Christoffel.
Twee weken geleden viel mijn oog namelijk op het kleine medaillon toen ik in de stuurtas op zoek was naar mijn paspoort. En toen ik het medaillon eens goed bekeek, werd ik nieuwsgierig naar het verhaal achter deze heilige Christoffel. Hoe heeft hij het weten te schoppen tot beschermheilige van de reiziger? Waarom dat kind op z’n schouder en zijn voeten in het water?
Deze vragen hebben geleid tot aflevering 4 van de Lekker Uitgelegd podcast: Christoffel, de reizende reus.
Zo zie je maar dat, hoewel we weer helemaal thuis zijn, de reis nog lang niet afgelopen is. En dat is in deze tijden van beperkingen en lockdown een geruststellende en bevrijdende gedachte.
Heb je tijd en zin om mee te gaan op een wereldreis langs mythen en legendes? Een pelgrimage langs kathedralen, onthoofdingen en wonderbaarlijk afbuigende pijlen?
Zet dan je koptelefoon op, sluit je ogen, en luister dan naar de podcast hieronder.
Je kunt ook naar Lekker Uitgelegd luisteren in je podcast app of op Spotify en iTunes (Apple podcasts).
Vind je de podcast leuk? Laat het weten en, belangrijker nog, vertel het verder!
Vandaag is de wereld grijs gekleurd. Althans onze wereld hier halverwege het ranke Vietnam. We zijn in Nha Trang en verwachten bezoek. De bezoeker heet Nakri, komt uit Japan, en heeft op z’n zachtst gezegd een nogal opvliegend karakter. We weten dit omdat de broer van Nakri, Matmo, ons anderhalve week geleden in Hoi An bezocht en ons een inkijkje gaf in hun, op z’n zachts gezegd, woelige familiegeschiedenis.
Niet Matmo zelf maar de Australische eigenaar van Sisters Tavern & Pizzeria wist ons te vertellen dat nu ook de baldadige broer van Matmo van plan was ons op te zoeken. Hoe die broer heette wist de pizzaman niet, maar wel dat hij ons drie of vier dagen later in Nha Trang wilde treffen. Nicole en ik fronsten onze wenkbrauwen en begonnen met rekenen. We gingen uit van drie dagen en waren ongeveer nog 230 kilometer van Nha Trang verwijderd dus dat moest passen. We aten rustig verder waarbij ik me heel licht, maar in stilte, stoorde aan het feit dat we gedwongen werden om een planning te maken voor een ons onbekende gast.
De volgende dag trokken we er vroeg op uit. Zonder concreet richtpunt fietsten we verder zuidwaarts en merkten direct hoe prettig dat ging met een lichte wind in de rug. Het naderende bezoek van de broer van Matmo verdween daarom al snel naar de kelders van mijn gedachten en maakte plaats voor ‘The New Yorker: Fiction’-podcast.
Met zijn prettige Indiase tongval las Akhil Sharma het verhaal ‘Baster’ van Jeffrey Eugenides aan me voor. Een verhaal over een alleenstaande vrouw die op haar veertigste via kunstmatige inseminatie moeder wil worden. Willy Lamb, de verteller en ex-geliefde van de vrouw verwisselt tijdens het inseminatiefeest heimelijk zijn zaad met die van de zorgvuldig gekozen donor. De ethiek van dit verhaal hield me nog even bezig tot we door een vriendelijk ogende Vietnamese tot stoppen werden gemaand. We moesten op kleine rode plastic stoeltjes plaatsnemen en kregen tegen een kleine vergoeding een bord rijst met tofu, ei, groente en (voor mij) een beetje vlees. Koude thee en warme soep werden als bijgerechten geserveerd.
Tijdens de lunch prikte we een speld op de navigatiekaart van de telefoon die ons die dag op 120 kilometer van Nha Trang bracht.
De dag erna verliep ongeveer hetzelfde. Met de warme wind die met ons meerolde fietsten we vrijdagmiddag laat, twee dagen voor onze afspraak met Nakri, Nha Trang binnen. De lucht was toen al grauw en grijs.
Nha Trang is een drukke bouwput. Hectisch, stads, groot en zelfs in deze tijd van het jaar toeristisch. Neonreclames, schreeuwende borden, beukende speakers, proppende meisjes, toeterende auto’s, brommers, vrachtwagens en bussen bepalen het straatbeeld en geluid. De geur wisselt voortdurend maar blijft overal liggen op een bedje van uitlaatgas.
Door de drukte zochten we vanmorgen onze weg naar het korte strand van de stad. Golven kwamen van ver en donderden oorverdovend kapot op het zandstrand. Code rood hing in de vlaggenmast waaronder de gespierde jongen van de strandwacht zijn armen nog verder oppompte door zich enkele malen op te drukken in het rulle zand.
Een handvol Russische en Engelse toeristen lag ondanks het onstuimige weer in badkleding op badlakens. Hun ruggen gekeerd naar de kwakkende golven wilden ze hoe dan ook zien en gezien worden. De ‘oversized’ zonnebrillen op hun neuzen kleurden de lucht nog donkerder dan hij al was.
Wij besloten terug naar het hotel te wandelen en deden onderweg nog enkele inkopen en hielden daarbij rekening met de komst van Nakri later vandaag.
Het kan ook goed zijn dat Nakri morgen aanklopt. Orkanen zijn wat dat betreft tamelijk onvoorspelbaar.
–
P.S. Ben je benieuwd naar het verhaal over dat inseminatiefeest? Je kunt het hier lezen. (LINK)
Begin 2019 starten we met een nieuw avontuur. Vanuit onze pittoreske woonplaats Rijnsaterwoude vertrekken we voor een fietsreis van ongeveer 18000 kilometer naar het Indonesische eiland Bali. Dit alles vanwege een overheerlijke loempia die we er ooit hebben gegeten, en die we graag nóg eens willen proeven. Zal het ons lukken die lekkerste loempia te vinden? En smaakt ie nog altijd voortreffelijk? Komen we er tijdens de duizenden kilometers lange reis zonder kleerscheuren vanaf?
Naast ons blog komt er binnenkort een mogelijkheid om ons nóg beter te volgen. We gaan namelijk een podcast maken gedurende de reis (een soort radioprogramma op het internet). Luisterend naar de podcast beleef je onze reis alsof je achterop de fiets meerijdt. Maar dan iets meer vanuit de ontspanning…
(Hier volgt een stukje uit de perskit)
De introductie van een avonturen podcast over een fietsreis naar Bali.
Pedalen en Verhalen is een podcast waarin het goede verhaal gezocht wordt. Het draait allemaal om de twee avonturiers Nicole en Dennis Aaij (bij aanvang een echtpaar), die omwille van een loempia de fiets pakken en ongeveer 18000 km naar Indonesië gaan fietsen. Naast een persoonlijk luisterverslag over de reis, stappen zij met de microfoon op hun omgeving af om ter plaatse het verhaal te zoeken. Door het maken van soundscapes en interviews willen ze een inkijkje bieden in een reis, een plaats, haar geluiden en haar bewoners en passanten.
”Je volgt twee avonturiers die omwille van een loempia de fiets pakken en ongeveer 18000 km naar Indonesië gaan fietsen”
Vanaf begin 2019 verschijnt er elke maand een aflevering van de Pedalen en Verhalen Podcast. De afleveringen duren ongeveer een half uur. In dat halve uur geven Dennis en Nicole je een update van de vorderingen en belevenissen.
Daarnaast nemen ze je mee naar opvallende momenten en ontmoetingen tijdens de reis.
”Zelfs is het mogelijk om het tweetal uit te dagen”
Ook is er voor de luisteraar een rol weggelegd. Als luisteraar kun je namelijk vragen over de reis stellen die vervolgens door Dennis en Nicole in de podcast worden beantwoord.
Zelfs is het voor de luisteraar mogelijk om het tweetal uit te dagen. Nemen ze de uitdaging aan, dan doen ze daar uiteraard uitgebreid verslag van in de podcast. Het enige dat je er voor hoeft te doen is ze een mailtje sturen met daarin de vraag en/of uitdaging. En oh ja! Zorg er wel voor dat er iets moois tegenover staat. Dat maakt de kans dat de uitdaging wordt aangenomen een flink stuk groter!
Luister hier vast naar DE TRAILER van de Pedalen en Verhalen Podcast!
