Muzikaal gezien zijn we ons aan het voorbereiden op het optreden van 7 december in de P60 in Amstelveen. We delen die avond het podium met de bands Blind Summit en Some Weird Sin, bands die net als wij worden ondergebracht in het ho(e)kje van de alternatieve rock. De avond staat op de site van P60 geprogrammeerd als ‘Local The Night’ en heeft de ondertitel Lokale talenten stelen de show! meegekregen. Op dat laatste zijn we dus intensief aan het oefenen. Zo zetten Rick en Harold in de oefenruimte zo nu en dan al een voet op de monitor terwijl ze woest om zich heen kijken alsof ze in de zaal op zoek zijn naar degene die zojuist het gore lef had om kwaad te spreken over hun beider moeders. Soms lukt dat aardig. Ik probeer zo nu en dan mijn drumstokje tussen mijn vingers te laten molenwieken. Dat gaat overigens een heel stuk minder.
Fijnste van alles is wel dat we 7 december voor het eerst een volledige set kunnen spelen. Bovendien hoeven we niet, zoals bij de popprijs in Sassenheim, haast te maken omdat we gebonden zijn aan een beperkte tijd van spelen. Dat maakt het bij voorbaat een stuk leuker en relaxter; het besef dat je bij een lostrillende hihat de boel tussen de nummers op je gemak weer kunt vastdraaien…. Heerlijk!
We hebben nog twee oefensessies te gaan voor het volgende optreden. Komende woensdag zullen we de definitieve setlist gaan bepalen. De hamvraag? Doen we een cover of houden we het louter bij eigen werk? En zo ja, welke cover gaat het worden? Laten we er een prijsvraagje van maken. Degene die het juiste antwoord op de hamvraag weet, krijgt een greep uit de KOLBAK merchandise. Moet je dus wel even komen kijken de 7e! Anders ben je af. En wie weet zie je mij nog soepeltjes molenwieken achter het drumstel, of zie je Rick en Harold voorover leunend met een voet op de monitor! Met een beetje mazzel….
Wat ik je in ieder geval kan beloven is goede muziek die intens en vol overgave wordt gespeeld door drie muzikanten die nergens liever staan dan met elkaar op een podium.
Zoals drie weken geleden op het podium van Fascinus in Sassenheim. Luister hieronder naar de afsluiter van die avond: I Make You.
Tot 7 december in Amstelveen!
foto: Lois Fenne
Album van vandaag: Ron Sexsmith – The Last Rider
Vandaag is de dag van het live debuut van KOLBAK. Voor het eerst staan we als driemansformatie op het podium van OJC Fascinus in Sassenheim als deelnemers aan de Grote Prijs van de Bollenstreek. Vrienden en familie melden zich bij de kassa van het jongerencentrum om getuige te zijn van een 20 minuten durende amuse van het KOLBAK repertoire.
In het schema van de GPvdB kregen we een centrale plek. Ingebed tussen jonge metalheads en een nóg jongere feestband werden we door de organisatie welkom geheten als de nestors van de avond.
Zonder soundcheck konden we om vijf voor tien onze spullen het podium op dragen. Voor mij als drummer is het dan al zweten. Ik had ongeveer 10 minuutjes om bekkens, kruk, pedaal, sampler, stokken, handdoek en setlist klaar te zetten/leggen. De entree naar het podium bevond zich achter het drumplatform. Iedereen moest dus nagenoeg over het drumstel klimmen om het podium te bereiken. Niettemin kreeg ik het voor elkaar en konden we op tijd van start.
Ik start de sample van ‘Your New World’…
En dan gebeurt er iets dat ik lastig kan beschrijven.
Het is alsof je in een andere dimensie stapt. Er is concentratie, er is het besef dat je voor een publiek staat, er dienen zich voelsprietjes aan die continu monitoren of alles goed gaat. Zitten we nog in het juiste tempo. Speelt eenieder zijn partij (goed), zijn er geen technische problemen, zit ik lekker, zie ik wat de andere jongens doen? Horen zij wat ik doe? Kan ik zien of het publiek het leuk vind? Zitten we nog in het juiste tempo?
Plotseling zie ik dat mijn hihat los raakt. Oh Jee! Als ie het maar houdt tot het einde van het nummer. Ook valt me op dat mijn thin crash een beetje doods klinkt door de enorme dempringen waarop ze hangen (“Dat is voor de opnames. Anders raken de microfoons overstuur”, zo zei me de podiumtechnicus van de avond). Harold (zang en gitaar) hoor ik nauwelijks. Rick (bas) kan ik horen als ik me goed concentreer. De monitor links van me laat alleen mijn sampler horen. Overbodig want mijn sampler hoor ik al via mijn in-ears. Het publiek is voor mij onzichtbaar dankzij de podiumbelichting. Rick en Harold duiken zo nu en dan op tussen mijn tom en bekkens.
Snel probeer ik na het eerste nummer mijn hihat aan te draaien. Harold en Rick kijken me aan. We moeten door want er moeten 5 nummers in 20 minuten.
Independence for Arrogance is het tweede nummer en het is aan mij om het juiste tempo aan te geven. Ik heb geen idee van het zaalgeluid en hoe de algehele performance verloopt. Ik kan me louter concentreren op mijn eigen partijen. Zo werken we ons door nog drie nummers heen. Tussen het derde en vierde nummer een kleine hapering omdat ik de sample niet op tijd weet te starten. Bij het laatste nummer zitten we er echt lekker in. Het mooiste zou zijn als we nu nog een stuk of vijf nummers konden spelen maar onze 20 minuten zitten erop. Bezweet breken we de boel weer af en stappen de backstageruimte in waar we in elkaars blikken zoeken naar het antwoord op de vraag: ‘Hoe ging het?’. Perfect was het niet. Dat is onmogelijk zonder fatsoenlijke soundcheck, althans dat was mijn primaire gevoel. Daarnaast hebben muzikanten de neiging bijzonder kritisch te zijn op hun eigen presteren. We moesten maar eens de zaal in om de reacties te peilen.
De reacties waren bijzonder positief! Woorden als intens, dynamisch en diversiteit zijn blijven hangen. Ook de tip en top van het juryrapport zijn blijven hangen. De tip: ‘kies de juiste arrangementen’ (?). De top: ‘KOLBAK is een door de wol geverfde band’.
De feestband mocht van de jury naar de volgende ronde.
Wij mogen ons klaarmaken voor het volgende optreden op 7 december in de P60 in Amstelveen. Dit keer met een volledige set en een soundcheck!
–
Album van vandaag : Sea – KOLBAK
