Terwijl de regen met bakken uit de lucht komt vallen neem ik wat extra tijd in de kringloopwinkel. Geen reden tot haast, het is immers vakantie.
Plotseling valt mijn oog op een stapel lijstjes met daarin middeleeuwse prenten. Ik tel er vijf. Ik kantel de lijstjes en speel met het licht zodat ik kan zien of er mooi drukwerk achter het glas zit. Ik zie duidelijk het gedrukte middeleeuwse bladgoud op het papier liggen. Het spiegelt prachtig. Ik probeer de titel van het werk te lezen. Ik maak er voorlopig Her Kristan von Hamle van en denk terug aan de colleges iconografie die ik ooit volgde. Ik draai de lijst om en zie op de achterkant een sticker van G. D. Van De Geer, Kunsthandel en Lijstenfabriek in Den Haag. De vijf lijsten zijn identiek en allen van de lijstenmaker uit Den Haag.
Thuis aangekomen begint voor mij een groot deel van het plezier, namelijk het uitzoeken wat het verhaal achter de afbeelding is. Op google zoek ik op de naam Kristan von Hamle en direct zie ik de prent, die ik in mijn handen heb, in beeld verschijnen.
Herr Kristan von Hamle zit in een mand en houdt zich hoopvol kijkend vast aan het touw dat ‘m naar zijn geliefde zal takelen. We hebben het hier duidelijk over een gevalletje hoofse liefde. De afbeelding verwijst wellicht naar Vergilius. In de middeleeuwen ging over hem namelijk het verhaal dat hij verliefd was geworden op de dochter van de Romeinse keizer. Met haar had Vergilius het plan opgevat om zich via het touw, de mand en de hijsbalk haar kamer in te krijgen. Echter wat de dochter van de keizer deed was Vergilius halverwege in het mandje laten bungelen om hem zo voor paal te zetten ter lering en vermaak des gansche goegemeente.
Het verhaal over Vergilius zou in de middeleeuwen hebben gediend als commentaar op de macht die vrouwen hebben over mannen.
Prettig voor Her Kristan von Hamle is dat het bij deze prent lijkt alsof zijn geliefde niet van plan is op te houden met hijsen…
Vakantiestress? Het bestaat. Is de deur wel op slot? Heeft iedereen z’n paspoort? Zijn de plantjes bij de buren? Alle opladers mee?
Dan hebben we nog keuzestress. Dit gaat vaak vooraf aan de vakantiestress (maar houdt vervolgens de gehele vakantie aan). Het eindeloos afstruinen van het internet voor dat ene perfecte plekje met dat schattige, liefst spotgoedkope, hotelletje dichtbij het centrum. Ondertussen word je de les gelezen door vlotte commercials die zeggen dat hun sites dat eindeloos afstruinen juist weer overbodig maakt. Gekmakend die Tixxen, Trivago’s, Corren en Donnen! En de vakantie moet nog beginnen!
Nee, ik zoek mijn vakanties niet op die schreeuwerige websites. Ik snuffel gewoon op mijn gemakje door de kringloopwinkel. Binnen No Time heb ik een bestemming en trip uitgestippeld. Hoe dan?
De boekenkasten.
Vorige week ‘boekte’ (ja, zo heet dat niet voor niets!) ik mijn vakantie in de kringloopwinkel in Amstelveen (De Boemerang). Dit jaar ga ik naar Italië, Corsica en Frankrijk. Frankrijk bezoek ik aan het einde van de reis heel kort, en dat komt goed uit want vorig jaar ben ik ook al in Frankrijk geweest. Je wilt toch weer eens wat anders nietwaar?
Ik ga niet alleen trouwens. Ik reis met een reislustige jonge Schot genaamd James Boswell. We starten in Italië en zullen voornamelijk herbergen aandoen. We verplaatsen ons traag met paard en wagen en te voet. Eigenlijk precies zoals ze 250 jaar geleden deden; toen reizen nog in de kinderschoenen stond. We gaan er ongeveer een jaar over doen volgens James! Het thuisfront houden we op de hoogte door brieven te schrijven. Geen Email. Mobieltjes laten we thuis. De route mag James verder bepalen. Ik vertrouw op zijn richtinggevoel en ik reis graag zonder stress!
Wat kost zo’n reis van een jaar dwars door het zuiden van Europa inclusief herbergen en vervoer?
2 euro en geen cent meer!
Waar ga jij naartoe dit jaar?
Twee maanden geleden kocht ik op marktplaats een pedaal voor mijn drumstel. Ik moest ervoor naar Zoetermeer. Ik deed die dag wat ik vaker doe. De marktplaats-afspraak stond voor 13:00 uur dus ik besloot vroeg te vertrekken om zo ook nog even de tijd te hebben om de dichtstbijzijnde kringloopwinkel te bezoeken. Het werd ‘Het Goed’ in Leidschendam-Voorburg. Bij binnenkomst werd ik begroet door twee collega’s (klusjesman en kassajuffrouw, zo schat ik) van ’Het Goed’ die geanimeerd met elkaar stonden te kletsen bij de kassa. De sfeer was dus ook goed! Het viel me op dat ze bezig waren met het prijzen van schilderijen.
Nadat ik mijn ronde door de winkel had gemaakt eindigde ik waar ik begon; bij de kassa. De klusjesman was inmiddels een klusje gaan doen en de kassajuffrouw was ruimte aan het maken rondom haar kassa. Ze schoof, wat leek, een gekaderde foto aan de kant. Ik vroeg haar of ik de foto mocht bekijken. Met een groot gebaar rijkte ze me de foto aan en zei: ”Vers van de pers!”.
Het was wat ik dacht dat het was; een gekaderde foto, nog in het cellofaan. Dat laatste was niet onbelangrijk want hierdoor was de foto netjes en onbepoteld en het witte kader nog steeds maagdelijk wit. Het enige waar de foto nog om vroeg was een mooie lijst.
Op het kader van de foto stonden de volgende gegevens met potlood geschreven: Formento + Formento (makers), Richeille II (titel van het werk), No 213. De achterzijde vertelde me nog meer omdat hier het echtheidscertificaat was bevestigd. Hieruit bleek dat de foto is gemaakt door het kunstenaars echtpaar BJ en Richeille Formento. Twee fotografen die zich in 2005 in New York vestigden om daar het meeste van hun werk te produceren. Ze werken er met grootheden als Annie Leibovitz, Eugene Richards, Arnold Newman en Mary Ellen Mark, zo lees ik.
Na wat verder graven op Google kom ik erachter dat deze (bovenstaande) foto, met de titel Richeille II, Onderdeel is van de eerste serie die het echtpaar samen maakte. Het is Richeille Formento zelf die in de foto figureert. De locatie is dit verlaten pompstation in Wyoming, USA.
De kracht van het werk zit ‘m wat mij betreft in de compositie en het spel met licht en schaduw waardoor er een lijnenspel ontstaat die doorbroken wordt door de vrouw en de hoedenkoffer. Ik vind het prachtig en besluit het te kopen.
De foto moest nog worden geprijsd dus de klusjesman werd er weer bijgeroepen. ”Wat moet deze kosten”, vraagt de kassajuffrouw aan de klusjesman. De klusjesman kijkt aandachtig naar de foto. Draait de foto om en kijkt nu aandachtig naar de achterkant. Terug naar de voorkant. Ik zie ’m denken. ”Ik mats je”, zegt ie tenslotte, ”zes-en-een-halve euro”. Ik bedank de man en zeg tegen de kassajuffrouw dat ik de foto graag wil hebben.
Nog diezelfde dag koop ik een lelijke Anne Geddes foto in een prima lijst van 40 x 50 cm. Ik betaal er €2,50 voor. Hier het resultaat.
Een paar weken geleden had ik weer eens een mazzeltje. In de hoek van de kringloopwinkel waar ‘design spulletjes’ staan uitgestald, viel mijn oog op iets stoffigs. Het was van zwart plastic maar nog moeilijk thuis te brengen. Toen ik het oppakte zag ik voor het eerst de stekker. ‘Ha, een lamp!’ dacht ik. Maar wel een gekke. Ik ging er even bij zitten op een design stoel die ik niet wilde hebben maar wel uitermate geschikt was voor doeleinden die stoelen nu eenmaal dienen.
Er rommelde iets binnenin de lamp. Na wat geklungel ontdekte ik dat het ging om een ‘uitschuiflamp’. De plastic rug kon sierlijk omhoog worden geschoven waardoor de lamp ineens mooi van vorm werd. Op de voet van de lamp las ik dat het ging om een Italiaans ontwerp. Mario Bertorelle was de ontwerper en zelfs het model van de lamp was leesbaar. Delfino, oftewel dolfijn. Ik keek naar de lamp en inderdaad, de lamp heeft net zulke sierlijke lijnen als een dolfijn die heeft. Het prijsstickertje gaf aan dat de kringloopwinkel er €2,50 voor wilde hebben.
Thuisgekomen heb ik de lamp schoongemaakt en open geschroefd om de losse (rammelende) onderdelen vast te zetten. De lamp doet het prima. Leuk detail is dat de lichtsterkte toeneemt naarmate je de lamp verder uitschuift. Na wat googlen vond ik een veilingsite die dezelfde lamp aanbood voor €220,-.
Veel design voor weinig dus!
