We zijn zojuist vanuit de Bartang Valley in Tadzjikistan naar Kirgizië gefietst. Dat was letterlijk en figuurlijk een hoogtepunt maar er zijn meer hoogtepunten! Dennis drumt in de band KOLBAK (momenteel worden de honneurs achter het drumstel waargenomen door de getalenteerde Martin Voight) en Dennis is samen met Harold Pflug en Rick Ruhland vlak voor ons vertrek de studio ingedoken om de EP Twists and Turns op te nemen. De plaat is klaar en zal 11 september a.s. verschijnen op Vinyl en als download. Ook is Twists and Turns vanaf 11 september op Spotify te beluisteren.
Alvast een voorproefje:
–
Voor meer info over KOLBAK, check www.kolbak.com
Aftellen doen we inmiddels in grootheden van een week. Nog zeven weken, nog zes weken. Het schiet al op. We zijn in de fase aanbeland waarin we zoetjesaan afscheid nemen van mensen. Vrienden en familie die we niet meer gaan zien voor vertrek knuffelen we net even langer als we ze gedag zeggen.
Nicole telt niet alleen af in weken. Ook haar ‘loopjes’ worden afgeteld (Drechtloop, Safaritrail…) en uiteraard haar werkdagen bij het AVL. Voor mij zijn er de oefensessies en studiodagen met mijn band KOLBAK die ik aftel.
We tellen af in loopjes, werkdagen en sessies omdat dit dingen zijn die we heel erg gaan missen. Dan gaat het niet om het hardlopen, werken of musiceren an sich, maar om de mensen met wie we dit doen. Het zijn de hardloopmaatjes, de collega’s en de bandleden die we gaan missen.
Als wij in de ochtend van 23 februari vertrekken, zal dat gepaard gaan met twee soorten gevoelens. Een droevig gevoel omdat wat we achterlaten te waardevol en belangrijk voor ons is om het graag te verlaten. En een vreugdevol gevoel, omdat wat er voor ons ligt zo’n grote aantrekkingskracht heeft dat we niet anders kunnen dan ons er enorm op verheugen.
Muzikaal gezien zijn we ons aan het voorbereiden op het optreden van 7 december in de P60 in Amstelveen. We delen die avond het podium met de bands Blind Summit en Some Weird Sin, bands die net als wij worden ondergebracht in het ho(e)kje van de alternatieve rock. De avond staat op de site van P60 geprogrammeerd als ‘Local The Night’ en heeft de ondertitel Lokale talenten stelen de show! meegekregen. Op dat laatste zijn we dus intensief aan het oefenen. Zo zetten Rick en Harold in de oefenruimte zo nu en dan al een voet op de monitor terwijl ze woest om zich heen kijken alsof ze in de zaal op zoek zijn naar degene die zojuist het gore lef had om kwaad te spreken over hun beider moeders. Soms lukt dat aardig. Ik probeer zo nu en dan mijn drumstokje tussen mijn vingers te laten molenwieken. Dat gaat overigens een heel stuk minder.
Fijnste van alles is wel dat we 7 december voor het eerst een volledige set kunnen spelen. Bovendien hoeven we niet, zoals bij de popprijs in Sassenheim, haast te maken omdat we gebonden zijn aan een beperkte tijd van spelen. Dat maakt het bij voorbaat een stuk leuker en relaxter; het besef dat je bij een lostrillende hihat de boel tussen de nummers op je gemak weer kunt vastdraaien…. Heerlijk!
We hebben nog twee oefensessies te gaan voor het volgende optreden. Komende woensdag zullen we de definitieve setlist gaan bepalen. De hamvraag? Doen we een cover of houden we het louter bij eigen werk? En zo ja, welke cover gaat het worden? Laten we er een prijsvraagje van maken. Degene die het juiste antwoord op de hamvraag weet, krijgt een greep uit de KOLBAK merchandise. Moet je dus wel even komen kijken de 7e! Anders ben je af. En wie weet zie je mij nog soepeltjes molenwieken achter het drumstel, of zie je Rick en Harold voorover leunend met een voet op de monitor! Met een beetje mazzel….
Wat ik je in ieder geval kan beloven is goede muziek die intens en vol overgave wordt gespeeld door drie muzikanten die nergens liever staan dan met elkaar op een podium.
Zoals drie weken geleden op het podium van Fascinus in Sassenheim. Luister hieronder naar de afsluiter van die avond: I Make You.
Tot 7 december in Amstelveen!
foto: Lois Fenne
Album van vandaag: Ron Sexsmith – The Last Rider
Vandaag met KOLBAK de oefenruimte in om voornamelijk de nummers die we, in aanloop naar het optreden in Sassenheim, tijdelijk op het tweede plan hadden geparkeerd, opnieuw in te studeren. Vooralsnog zijn dat er een stuk of 8. Twee ervan hebben nog iets extra’s nodig en dat werd vanavond opnieuw duidelijk. Een beetje schaven links en rechts, een partijtje net iets anders spelen; een beetje trial and error. Het is dan ook maar goed dat de oefensessies opgenomen worden. Voor mij geldt dat ik een nummer nooit tweemaal exact hetzelfde speel. Die opnames helpen dan enorm om de juiste groove of ‘drum fill’ uit zo’n oefensessie te pikken om die vervolgens te behouden in de definitieve podiumversie. Zo zoek, én vang ik de ‘perongelukte perfectie’.
–
Album van vandaag: Guided By Voices – How Do You Spell Heaven
