Toen we bij de Thai zaten te eten (die Thai die we op de terugweg van Whiskey Creek Campground tegenkwamen), werden we geholpen door een jongetje van pakweg 11 jaar. Hij heette ons welkom en liet ons door zijn slechtlopende opa naar een vrij tafeltje brengen. Even later kwam hij de drankjes opnemen. Opa zette stilzwijgend een kan water op tafel. De vader van de jongen deed samen met zijn oma de keuken. Zijn opa (hij sprak geen woord Engels) nam louter tafels af en vulde het water waar nodig met een glimlach aan. De moeder van het kereltje sprak ook enigszins Engels dus werkte naast hem in de bediening.
Dat jongetje was de enige van de familie die vloeiend Engels sprak en had daardoor een belangrijke rol in het familiebedrijf. Het joch bleek daarnaast een sfeermakertje en een ouwehoer eersteklas. Zeer on-Aziatisch. Ik schat in dat de vrijheid die hij zich permitteerde werd ingegeven door de voorsprong die hij had vanwege zijn taalbeheersing. Waar moeder en opa zeer formeel en hoffelijk waren tav de gasten, was de kleine knaap dit niet. Hij liet het dienblad op z’n vinger draaien, knoopte gesprekjes aan vanuit het niets en liet het duidelijk merken als hij zijn tengels brandde aan een warm gerecht (hij liet ons de drie verbrandde vingers van dichtbij zien).
Het jong eigende zich overduidelijk een vrije rol aan binnen dit Aziatische gezin. Achter de klapdeuren van de keuken werden pogingen gedaan het gedrag van de jongen te corrigeren maar zodra de keukendeur achter ‘m sloot, wist de jongen zich onaantastbaar op het speelveld van de eetzaal. Het gebabbel begon vrijwel direct, en de trukendoos ging weer open (vaatdoek ging de lucht in terwijl hij de spuitbus met schoonmaakmiddel liet balanceren op de rug van zijn andere hand).
Los van deze aanschouwelijke generatiekloof was het eten erg lekker en om mijn portie kip zoetzuur perfect af te toppen besloot ik een lekker Singha biertje te bestellen. Mijn ogen zochten de jonge knaap. Hij stond een tafel schoon te wrijven terwijl zijn moeder hem woorden influisterden. De woorden leken de jongen te vervelen. Hij beantwoordde ze op zeurderige toon. Zijn blik vatte pas weer vlam toen hij zag dat ik hem vragend aankeek. Terwijl moeder nog op hem insprak maakte hij een ga-aan-de-kant-beweging en spoedde zich naar onze tafel. Zijn moeder droop af naar de keuken.
“What can I do for you guys? Can I take your plates”, begon de knul proactief. Ik zei hem dat dat in principe kon maar dat ik ook graag een flesje Singha bier lustte. “Ohhhhh, I have to get my mother than”. Hij klonk teleurgesteld. Niekie en ik keken elkaar even vragend aan, de jongen zag onze blikken van onbegrip. Hij legde ons haarfijn uit dat hij mijn bestelling niet mocht doorgeven aan de keuken want dat zou feitelijk betekenen dat hijzelf bier bestelde. Aangezien hij minderjarig was, was dit verboden volgens de Canadees wet. Hij moest dus eerst zijn moeder halen zodat zij mijn bestelling kon opnemen en doorgeven aan de keuken.
De jongen kon nog niet helemaal zonder zijn moeder.
