Er zijn mensen die stemmen in hun hoofd horen. Sinds enkele dagen ben ik een van hen. Hoewel… Het stemmetje dat mij bezoekt is er maar een. Het is ook niet een stem die diep uit mijn eigen psyche komt en zich dwangmatig openbaart of zoiets, nee, het is een heel duidelijke stem. Het is de stem van Bob van der Houven. Je kent zijn stem want hij doet de VoiceOver van het EO-programma Rail Away. Rail Away is een traag meanderend programma voor liefhebbers van treinen, sporen en stationnetjes langs- of dwars door prachtige natuur. Bob meandert in het programma rustig met de trein mee. Hier en daar stapt zijn stem van de locomotief af en beschrijft hoe een lokaal dorpje in weerwil van synthetische tijden op buitengewoon bewonderenswaardige en standvastige manier nog steeds geheel zelfvoorzienend is door het ijverig en handmatig kaarden van wol.
Die stem hoor ik dus. Zijn woorden bedenk ik er zelf bij. Dat ik juist zíjn stem hoor, komt door de omgeving waarin we fietsen; 1 op 1 een Rail Away decor.
We fietsen al een poosje zuidwaarts aan de rechteroever van de Rijn. Links en rechts worden de Rijn en wij geflankeerd door spoorbanen. Tegen de flanken van de bergen staan druivenstokken die druiven zullen dragen die op een dag onze glazen zullen vullen. De zon licht er om de paar kilometer een hoog kasteel uit. De ene in nieuwstaat, de andere een ruïne. Het zijn er zoveel dat ik er hier en daar een vergeet te bewonderen.
Door dit alles kom ik tot een inzicht. Ineens begrijp ik waar de naam Duitsland vandaan komt. Het is een afkorting voor ‘Duizend Kastelen Land’.
Ik zou zomaar eens gelijk kunnen hebben.
Nederland is overigens niet ver weg. We worden al vanaf Koblenz geschaduwd door de Oranje Nassau, een binnenvaartschip uit Giessenburg. Het schip en wij bewegen met exact dezelfde snelheid in exact dezelfde richting. Volmaakt synchroon onderweg naar verre bestemmingen. Ons tempo is zo griezelig gelijk aan die van het schip, dat ik begin te vermoeden dat de lading van de Oranje Nassau bestaat uit vrienden en/of familie die na ons vertrek de koppen bij elkaar hebben gestoken en een schip hebben gehuurd om ons daadwerkelijk te volgen. En denk nu niet dat ik begin te raaskallen want het is eerder gebeurd. Toen we in 2016 naar de Middellandse Zee fietsten, weken we van de route af om vrienden op een camping in Die (Frankrijk) te bezoeken. De laatste 10 á 20 kilometer werden we ongemerkt geschaduwd door een zilveren stationwagen (in mijn herinnering een skoda). In de auto zaten Guus en Kane Lentjes die de laatste kilometers naar de camping vanuit de auto hebben gefilmd om ons na aankomst met de beelden te verrassen. Destijds hadden we niets in de gaten gehad maar daar trappen we dus geen tweede keer in!
We kijken wél uit naar de beelden.
