Slaapplaats Manhattan (CBGB 5)

Slaapplaats Manhattan (CBGB 5)

[In de zomer van 1996 maakte we in Utrecht kennis met de leden van de New Yorkse band Mer. Nadat we met Yam Yam in hun voorprogramma hadden gespeeld, nodigde de drummer van Mer, Justin Guip, ons uit om twee weken naar zijn studio in Brooklyn te komen om er een plaat op te nemen.]

Even de feiten op een rijtje. Compleet berooid begin ik aan een avontuur in de duurste stad ter wereld. De vlucht er naartoe vertrekt over enkele dagen. We gaan met z’n vieren. Twee man kan in de studio in Brooklyn bivakkeren. Dit zijn Aars en Staffhorst. Joost en ik moeten maar kijken of we ergens een slaapplek kunnen regelen.

Enter probleem twee; onze slaapplaats.

De tijd begon te dringen.

Het geldprobleem was verplaatst naar een nog onbekende dag in de toekomst. Nu was het zaak een slaapplaats te vinden voor Joost en mij. Joost had geen enkel aanknopingspunt in New York dat ook maar het minste vooruitzicht bood op een slaapplek. Ik had er ééntje.

Lou.

Lou was een gedrongen Amerikaan die ik in mijn laatste week in Mexico (nog geen twee weken geleden dus) had leren kennen. Naast zijn wat korte gestalte had Lou wat je kunt noemen overmatige haargroei over zijn gehele lichaam behalve op zijn hoofd; de plek waar je het bij de meeste mensen zou verwachten. Lou was het best te vergelijken met een jonge versie van Danny de Vito. Hij was tevens mijn ’dive-buddy’ in de Mexicaanse badplaats Xpu Ha geweest. Lou en ik hadden er een week lang duiklessen gevolgd om ons PADI-brevet te halen. Toen we het examen beide succesvol hadden afgerond, scheidden onze wegen. Echter niet voordat we elkaar op het hart hadden gedrukt dat, mocht de één of de ander nog eens naar Nederland of New York komen, diegene van harte welkom was, en dat er altijd een bed klaar stond om in te slapen. Natuurlijk niet vermoedend dat ik die optie een week later al zou trachten te lichten.

Ik dook het nummer van Lou op uit mijn nog deels ingepakte koffer en belde hem op. Mocht Lou verbaast zijn geweest dat ik hem al zó snel na ons afscheid nodig had, hij liet het niet merken. Natuurlijk waren Joost en ik welkom in zijn appartement in Manhattan. Het was overigens niet zijn eigen appartement maar die van zijn nicht maar daar zouden we geen last van hebben volgens Lou. Ze was er nagenoeg nooit. Hijzélf bij nader inzien ook niet, voegde hij eraan toe. Hij werkte veel deze tijd om opgelopen achterstanden na zijn vakantie in Mexico weg te werken (Lou werkte als assistent op een advocatenkantoor in Lexington Avenue). We maakte afspraken voor als we in New York waren geland en hingen op.

Er was niets meer dat ons avontuur in de weg stond. We konden vertrekken. Dat zouden we twee dagen later dan ook doen vanaf Schiphol. Staffhorst had goedkope tickets weten te scoren bij Uzbekistan Air….