Precies 30 jaar nadat het tweede soloalbum van de voormalige frontman van Pink Floyd verscheen, plukte ik zijn conceptalbum Radio K.A.O.S. uit de cd-bak van een klein kringloopwinkeltje. Een eurootje. Ik kende het album niet, had ‘m ook nooit eerder gezien of in mijn handen gehad. Het nogal in het oog springende design van de hoes, maakt dat ik hier 100% zeker van ben. Het maakt de vondst des te aantrekkelijker.
Voordat ik de cd de speler inschuif, google ik naar informatie over het album. Hier vind ik een verklaring voor mijn onwetendheid over het album. Het album flopte meesterlijk. Het was een concept-album maar het concept (twee gemankeerde broers botsen met de autoriteiten en worstelen met het monster van de Koude Oorlog in hun zoektocht naar wereldvrede o.i.d) sloeg niet aan, laat staan de zwaar geproduceerde nummers op het album. Roger Waters zelf wordt over het album als volgt geciteerd: “I should never have made that record”. De muziekpers eind jaren tachtig was het over het algemeen roerend eens met Waters. Het Album is zelfs opgenomen in Guterman en O’Donnell’s ‘The Worst Rock ’n Roll Records of All Time’.
Rest mij niets anders dan op PLAY te drukken.
Is Radio K.A.O.S. als wijn die met de jaren beter wordt of is het album terecht opgenomen in ‘The Worst Rock ’n Roll Records of All Time’?
Na beluistering van de cd kan ik niet anders zeggen dan dat ik er erg blij mee ben! De soep is lang zo heet niet als deze in 1987 werd opgediend. In de voorbije 30 jaar is de soep wat mij betreft redelijk op kamertemperatuur aanbeland. De productie is hier en daar inderdaad te zwaar aangezet (Radio Waves, The Powers That Be, Home) maar er zijn voldoende ingrediënten die de smaakpapillen wel degelijk kietelen. Zo is er de markante stem van Roger Waters welke vertrouwd wordt ondersteund door fantastische backing vocals (oa Vicky Brown en Suzanne Rhatigan). De verschillende nummers worden door DJ Jim (Ladd) van Radio K.A.O.S. aan elkaar gebabbeld en doet enigszins denken aan een meesterwerk dat 10 jaar eerder wél succes kende: ‘Calling Occupants Of Interplanetary Craft’ van The Carpenters (origineel van Klaatu). Radio K.A.O.S. wordt afgesloten met het ronduit prachtige ‘The Tide Is Turning (After Live Aid)’ en dit is wat mij betreft het nummer dat het beste weergeeft waarom dit album na 30 jaar uit het boek van Guterman en O’Donnell kan worden geschrapt. Het album is na 30 jaar méér dan het geflopte tweede solo album van Roger Waters; het is een tijdsbeeld. Twee jaar voor het vallen van de Berlijnse muur verbeeld Radio K.A.O.S. de jaren ’80 als weinig andere albums. Koude oorlog, commerciële televisie (MTV), Reagan, Afghanistan, Tsjernobyl en de opkomst van de ‘home computer’ vormen de achtergrond van Radio K.A.O.S. en tegen die achtergrond bezien, is het album de moeite van het beluisteren méér dan waard!
Hoogtepunten: Who Needs Information, The Tide is Turning (After Live Aid).
