• info@pedalenenverhalen.nl

Hoe is het profiel vandaag?

Hoe is het profiel vandaag?

Dennis Aaij
Volg me
Laatste berichten van Dennis Aaij (alles zien)

Vanmorgen werd ik om half zeven wakker. Toen Nicole dat in de gaten had, was het eerste wat ze zei: “Hoe is het profiel vandaag?”

Ik rol me vervolgens uit het dunne laken, dat ik de hele nacht afwisselend omarmd en van me afgegooid heb, om mijn volledig opgeladen telefoon te pakken. Ik open de app OsmAnd en maak een route die ons dichter bij Tblisi brengt. Onder de route verschijnt een grafiek met hoogtemeters die ik Nicole voorhoud. Ze knijpt even met haar ogen en ziet het profiel van de etappe waar we over een uur aan beginnen. Er zit een behoorlijke klim in die maakt dat Nicole nog even diep in het laken kruipt. Ik schuif dicht tegen haar aan en samen stellen we het moment van opstaan, douchen, spullen bij elkaar rapen, inpakken en uitchecken nog even uit.

We kunnen niet te lang blijven liggen want we hebben met Ian afgesproken dat we om half acht vertrekken. Ian komt uit het Lake District in het noorden van Engeland en moet dezelfde kant op als wij. We trekken al een paar dagen met zijn drieën op en beleven daar ontzettend veel plezier aan.

Een klein uur later halen we onze fietsen, die veilig opgeborgen staan in een oud winkelpand waarvan alleen wij de sleutel hebben, tevoorschijn en maken ze zwaar door ze vol te hangen met onze bagage. Bij de bakker om de hoek halen we vier broden voor onderweg en even verderop kopen we nog vier en een halve kilo water.

In de straat staan middelgrote vrachtwagens die zijn beladen met zakken stro die qua volume beter zouden passen op een grote vrachtwagen. Degene die de lading heeft opgestapeld en gezekerd moet een ware tovenaar zijn. Honderd touwen en duizend knopen houden de boel bij elkaar.

Ian duwt de kar

In de middenberm van de dorpsstraat liggen de honden zonder baasjes te dromen over luilekkerland.

Zowel Nicole als Ian hebben de laatste dagen een onrustige maag omdat ze iets verkeerd gegeten hadden. Vandaag zal blijken of ze weer fit genoeg zijn om een pittige etappe te fietsen want de klim die na 45 kilometer op het programma staat, is 12 kilometer lang met een gemiddeld stijgingspercentage van 5%. Bovendien staat er een flinke tegenwind; iets waar ze beiden een hekel aan hebben. Zelf heb ik minder moeite met tegenwind omdat ik blij ben met de verkoeling die het met zich meebrengt. Ook zijn mijn knieën de laatste weken vrij goed waardoor ik het gevoel heb alles prima aan te kunnen.

Als we het dorp iets voor acht uur uitrijden horen we ook de volgepakte vrachtwagens tot leven komen. Ook zij zullen zich een lange trage weg over de hoge bergen moeten sleuren.

Nicole besluit al vroeg voor de aanval te kiezen. Ze gaat het eerste halfuur vooropfietsen en bepaalt het tempo dat een combinatie is van tegenwind en licht afdalen. Het resultaat is een aangename snelheid van ongeveer 20 kilometer per uur. De inspanning laat voldoende ruimte om te kletsen. De voertaal is Engels en produceert verhalen en anekdotes die enkele uren laten verdampen.

Want dan begint de klim.

Ian trekt de kar

Het tempo neemt onmiddellijk af en blijft steken op een kilometer of 7 à 8 per uur. De verhalen zijn verteld waardoor we de komende 12 kilometer naar de top met onszelf in gesprek moeten gaan. Dat valt niet mee dus na een uur grijpen we alle drie naar onze iPods. Muziek en podcasts duwen ons vanaf dat moment de bergen op. Naast ons hijgen ook de vrachtwagens met hun zware lasten zich een weg naar boven. De in mijn ogen véél te warme tegenwind blaast onze kelen kurkdroog waardoor we teugen zuurstof inwisselen voor slokken opgewarmd water.

Na een paar kilometer klimmen komen we op een plek waar we vers en koel water kunnen tappen. Er is ook een man die thee verkoopt en we grijpen de gelegenheid met beide handen aan om even op adem te komen. We bestellen thee en eten de koekjes die we in onze stuurtassen meebrengen. Ná ons stoppen er meer mensen voor een kopje thee. We krijgen vruchten aangeboden van een vader die met zijn gezin onderweg is. Ook schenkt hij ons een tweede kopje thee. Als er even later een paar stoffige truckers aanschuiven, krijgen we van een van hen een plastic bak met zelfgemaakte koekjes voorgehouden. Ook daar eten we gretig van. Er is alom bewondering voor het feit dat we de bergen met de fiets trotseren. Als we een kwartier later vertrekken en willen afrekenen, wil de man van de thee geen geld van ons aannemen. Hij geeft ons een hand en drukt ons op het hart dat als we terugfietsen, we weer bij hem thee moeten komen drinken. We knikken allemaal instemmend.

We zwaaien naar de truckers en de theeman en kruipen verder de berg op.

Ik luister tijdens het klimmen naar de ‘Stuff You Should Know’ podcast en leer al doende over de geschiedenis van ‘subways’ in Londen, Parijs en New York. Een volgende aflevering leert me weer van alles over het trainen van blindengeleidehonden om bij een derde aflevering kennis te nemen van de internationale hulporganisatie ‘Meals on Wheels’. Allemaal onderwerpen die hier en nu klinken als een soort ‘Ver van mijn bed show’, maar het helpt me mijn gedachten bij het eindeloze klimmen af te houden.

Als we bijna boven zijn komen we opnieuw langs een plek waar we water en thee kunnen krijgen. Dit was hard nodig want ik had enkele kilometers eerder mijn laatste bidon met water gedeeld met Ian en Nicole. We nemen dit keer een hele pot thee en de tijd om ervan te genieten.

Ondertussen trekken er grijze wolken over de berg en horen we in de verte onweer naderen.

Onder het genot van de pot thee besluiten we wat van de route af te wijken om in een nabijgelegen ski resort op zoek te gaan naar een hotel voor de komende nacht. Dit betekent dat we nog een kilometer of 16 te fietsen hebben waarbij het gelukkig gedaan is met het klimwerk.

In het ski resort vinden we een hotel. Ik schrijf er nu dit verhaal voor jullie, en moet eraan toevoegen dat het niet meeviel om hier een betaalbaar en schoon hotel te vinden, én dat we een ijskoude bui op onze kop kregen voordat we het ski resort bereikte.

Het is nu tien over elf. Nicole en ik liggen in een kamer met drie eenpersoonsbedden. Links van me een bed vol met tassen, kleding en spullen van ons beiden. Rechts van me ligt Nicole. Ze ligt lief te slapen. Af en toe snurkt ze een beetje.

Ik klap de laptop dicht, knip het licht uit en ga ook lekker liggen. Ik denk aan mijn vader en aan mijn schoonvader want morgen is het vaderdag. Wat zou het fijn zijn als we ze morgen even konden bezoeken om gezellig een kopje koffie te drinken!

Even later klopt de slaap ook bij mij op de deur. Mijn laatste gedachte? “Hoe zal het profiel voor morgen eruitzien?”

Dennis Aaij

Ik ben leraar geschiedenis, schrijf (fiets) reisverhalen op pedalenenverhalen.nl en maak de Lekker Uitgelegd podcast.

23 comments so far

Mary van ZwietenGeplaatst op6:22 am - jun 16, 2019

Dit geweldige en respect volle verhaal lig ik te lezen op de bank in mijn pon. Zondagmorgen. Ontbijt op. En ga op vaderdag lekker de zon in. Denk ook aan mijn vader. Kan geen koffie meer gaan drinken met hem. Volgend jaar weer een vaderdag en kunnen jullie bij de vaders koffie gaan drinken. Top geschreven en een goede reis verder.

GreetjeGeplaatst op6:45 am - jun 16, 2019

Wat een heerlijk verhaal weer! Ik lig nog in bed en denk aan jullie, elke nacht een nieuw onderkomen zoeken zal niet mee vallen.
Ik wens jullie voor de komende nacht een goede slaapplek en vooral en een goede nacht! Zodat jullie goed uitgerust op de fietsen zitten!
Tot het volgende pendalen verhaaltje!

Didi en TheoGeplaatst op7:19 am - jun 16, 2019

Leuk verhaal en lekker klimmen. Wat is het toch mooi he al die aardige mensen. Fijn zo met zijn drieën. Ik heb vandaag weer kontakt met Nicole haar ouders. We wensen jullie weer een goede en veilige fietstocht toe.

Rob DekkersGeplaatst op7:36 am - jun 16, 2019

Mooi verhaal! Fijn ook om te lezen dat iedereen zo gastvrij is voor jullie.
Succes voor de rest van de reis.

Jan BurgmeijerGeplaatst op9:03 am - jun 16, 2019

Jouw verhaal is een mooi vaderdagkadootje. Dank daarvoor.

EricGeplaatst op9:12 am - jun 16, 2019

Goed hoor, volhouden

Elly KaatsGeplaatst op4:25 pm - jun 16, 2019

Vol bewondering lees ik jullie verhaal op de camping in de polder, met voldoende water en een heerlijke slaapplaats. Alle goeds voor jullie en dank weer voor jullie verhaal??

BlancheGeplaatst op6:32 pm - jun 16, 2019

Wat geniet ik toch elke keer van jullie verhaal
Zoet ms voel ik het zelfs in mijn kuiten

Didi KönigGeplaatst op8:08 pm - jun 16, 2019

Bewondering voor jullie fietsen (werkwoord). Zonet geprobeerd Anneke en Jan te bellen i.v.m. documentaire over o.a. Raja Ampat, waar ze van de winter geweest zijn. Al eerder heb ik jullie geantwoord op een verhaal, maar dat heb ik nooit terug kunnen vinden. Hopelijk komt dit wel aan.
Ik neem aan dat de temperatuur in Georgië in juni al heel hoog is. Sterkte en geniet.

Renate KorfGeplaatst op10:21 pm - jun 16, 2019

Heerlijk beschreven Dennis, het voelt alsof ik een stukje heb meegefietst, zonder te klimmen weliswaar…
dikke knuffel voor jullie!

DebbyGeplaatst op6:49 am - jun 17, 2019

weer een mooi verhaal en wat goed om te lezen dat na alle ellende die we zien op journaal , de wereld nog niet helemaal ( verrot) is , Maar dat er nog genoeg hele lieve mensen wonen . jammer dat daar niet meer items aan besteed worden.

TedGeplaatst op7:28 am - jun 17, 2019

Mooi verhaal Dennis,gezellig zo met z’n drieën,het is wel werken voor jullie,heuveltje op en af,maar daarna hopelijk weer een lekker bedje om uit te rusten.Veel plezier.?

LiaGeplaatst op1:57 pm - jun 17, 2019

Heerlijk verhaal weer Dennis!
Ja, ja wat een “‘ gestoemp” tegen die bergen op. Respect !
Leuk nog een fietsmaatje erbij.

Dennis AaijGeplaatst op6:53 pm - jun 17, 2019

Dag Didi. Morgen gaan we de grens over en fietsen we Georgië in. Wij moeten de betichten van iedereen die reageert goedkeuren. Soms duurt het een paar dagen voordat we weer internet hebben en dat kunnen doen. Misschien was je berichtje daarom niet zichtbaar. Groeten uit Turkije!

OlgaGeplaatst op8:27 pm - jun 17, 2019

We zitten in Noorwegen en denken bij elke berg aan jullie, wij in de auto, jullie op de fiets. Mooi verhaal. Die gedachten die malen als je jezelf niet afleidt, herkenbaar. Op naar het volgde traject, succes

RobGeplaatst op10:33 pm - jun 18, 2019

Toppers,

Lekker onderweg. Wat een eind al.
Duimen omhoog

Marian KeaGeplaatst op2:32 pm - jun 20, 2019

Dennis en Nicole, leuk om te lezen…weet niet of dit jullie eerste belevenis is wat op de mail gezet is. Hoop dat ik het kan blijven volgen wat jullie zien en meemaken. Wens jullie veel plezier en wijsheid. Marian

Dennis AaijGeplaatst op3:36 pm - jun 20, 2019

Even je mailadres achterlaten op onze website en je krijgt alle verhalen in je mailbox. Leuk dat je ons gaat volgen!

IdaGeplaatst op1:06 pm - jun 23, 2019

Weer n geweldig verhaal, maar t is wel erg warm he?? ??? veel succes het volgende stuk

LilyGeplaatst op6:39 pm - jun 23, 2019

Net voor het eerst begonnen aa jullie reisverhalen! Wij zijn lid van de prachtige we love indonesie site van Jan en onze dochter woont op Flores. Veel succes met jullie tocht!??

Jellie HoltropGeplaatst op6:03 pm - jul 4, 2019

Voor het eerst jullie verhalen gelezen, ik zie uit naar het vervolg.

Jellie HoltropGeplaatst op10:01 pm - jul 4, 2019

Prachtige verhalen.

Geef een reactie

Translate »