Vanmorgen vroeg een dikke zoen en de felicitaties van Niekie in ontvangst genomen. Ik ben jarig.
Ontbijt op bed! Broodje met jam. Blijkt de jam te lekken. Hele tas onder de jam. Goedemorgen!
We hadden vandaag een plan. Het plan was om vroeg op te staan en het grootste deel van de 80 km etappe in de ochtend te rijden. Het zou immers warm worden!
Na het plakkerige ontbijt direct de tent afbreken en de tassen op de fietsen. Ik pak mijn fiets… Lekke band!
Fiets op de kop en plakken maar. Onze vroege start liep dus al snel vertraging op.
8 uur zaten we goed en wel in het zadel. Het was al direct warm dus insmeren geblazen.
Het waren vandaag weliswaar minder stijle klimmetjes maar de lengte, de temperatuur en het valse plat maakte de etappe van vandaag de zwaarste tot nu toe. Er was geen ontsnappen aan de hitte.
We keken uit naar de camping. Om een uur of drie reden we de ingang op. Stik kapot. Bij de receptie aangekomen werden we begroet door een geit. Dat schijnt in Frankrijk heel gewoon te zijn. Een vrije in- én uitloopgeit merkte ik al snel. De geit liep immers met ons mee de receptie binnen.
Plekje voor de tent? Geen probleem. Ik geef u een schaduwplaats, aldus de receptionist.
De camping ligt in de plaats Volstroff. Onderweg hiernaartoe deed dit me al fantaseren over het Oostblok en het communisme. De naam klinkt zo Russisch.
Nu we met de fiets ons plekje zochten, werd die gedachte steeds meer werkelijkheid. Laat ik er maar niet langer doekjes omheen winden. We zitten op een Oostblok-camping!
De bodem is zo hard als het optreden van Stalin tegen afvallige communisten. De campingwinkel kent net zoveel lege planken als menig supermarkt in het Oost Duitsland van Erich Honecker (al lijkt het volk in het iniminie zwembad zich kostelijk te vermaken; volgens mij is het pure propaganda!).
Kortom een verjaardag om snel te vergeten!
