Dansen in Katouna

Dansen in Katouna

Het Griekse eiland Lefkas heeft indruk op me gemaakt. Zo zal ik nooit meer vergeten hoe de vroege morgen van 1 mei 2019 in Katouna begon. Met de slaap nog in mijn ogen zat ik op het witte bankje bij het ‘muggennest’; een klein huisje dat ons door lieve mensen ter beschikking was gesteld. Ik keek naar het groene uitzicht en de zon die met mij aan de dag begonnen was. Misschien wist de zon het al, maar ik had nog geen vermoeden welk wonderlijk schouwspel zich voor mijn ogen zou gaan afspelen.

Vanuit de diepgroene boomkruinen verschenen plots duizenden kleine vederlichte vlindertjes die dansend op de wind hun weg naar de zon zochten. 

Ik was niet de enige toeschouwer die morgen. Vanuit strategisch juiste posities keken een twintigtal zwaluwen met zeer veel interesse naar de ontpopte diertjes. 

En waar ik pure schoonheid zag, zagen de zwaluwen kleine lekkernijtjes. 

In ontelbare duikvluchten deden de zwaluwen zich tegoed aan de evenzo ontelbare vlindertjes. Het duurde een kleine vijf minuten voor ze het luchtruim met hun perfecte circusact geleegd hadden. 

Zonder buiging verlieten de zwaluwen het toneel. Ik bleef achter en mijn ogen zochten naarstig naar dat ene vlindertje die de ‘danse macabre’ was ontsprongen. Ze vonden ‘m niet.

Op het centrale plein van Katouna zag ik enkele dagen later opnieuw een dans. Een dans van een trots volk dat een avond lang met succes de tijd wist te vangen en het wist om te buigen, te smelten soms, naar ritmes en verhalen uit vervlogen dagen. De voordansers, oude mannen en vrouwen, vertraagden of versnelden hun passen die maatgevend waren voor de muzikanten wiens taak het was te volgen. Eén arm van de voordanser had vrij spel en zwaaide, in grote trage bogen, duizend jaar oude tranen in het rond. De andere was via een witte zakdoek geketend aan enkele sterke mannen. Net als de muzikanten volgden ook zij de passen en het ritme van de voorganger. Daarnaast was het de taak van de sterke mannen om de voordanser in balans te houden. Via de zakdoek en de krachtige keten van de volgers konden oude mannen en vrouwen zich die avond buigen, draaien, strekken en knielen alsof de jeugd voor één avond terug in hun lichaam was gekropen. 

Opnieuw werd de tijd een loer gedraaid.

In vele oude Griekse verhalen wordt gewaarschuwd voor jeugdige overmoed. Ik moet denken aan de jonge Phaëton die zich de teugels van de zonnewagen van zijn vader Helios toe-eigent, en vol goede moed en bravoure de hemel bestormt. Zeus moest er uiteindelijk aan te pas komen om de op hol geslagen zonnewagen, die de aarde dreigde te verzengen, met een bliksemschicht tot stilstand te brengen. Phaëton valt daarbij te pletter op aarde. 

Hoogmoed komt voor de val.

Daar op het plein van Katouna zag ik die avond prachtige oude Griekse mannen die voor even de jeugd terug in het lijf voelden en zich met Phaëton’s blik in de ogen een ogenblik onsterfelijk waanden. Vol trots voedden ze hun hervonden jeugd met Helleens bier, tot ook zij worden getroffen door de man met de hamer, want dát is van alle tijden.

P.S. De Helleense blikjes bier die de mannen drinken is van het merk ‘Mythos’.