Petanque, het typisch Franse behendigheidsspel met de stalen ballen, zijn we op onze reis al dikwijls tegen gekomen. Misschien ken je het onder de naam Jeu de Boules.
Wij mogen er graag naar kijken.
Meestal doen we dit in Spanje, het land dat we in vakantietijd het vaakst bezoeken. Ook dáár wordt het spel met de stalen ballen gespeeld. In Spanje hebben ze het over petanca. Lijkt me duidelijk!
Die ‘ze’ zijn in de meeste gevallen oude mannen. Dat vinden wij ook het mooiste om naar te kijken. Oude mannen die een spelletje spelen alsof hun leven er vanaf hangt. Niet zelden heb ik de indruk dat dit werkelijk het geval is.
Vandaag zijn we op een stoffige camping in de Jura beland. Door ons reeds omgedoopt tot ‘Camping das-war-einmal’.
Hoewel de camping op sterven na dood is, geldt dit allerminst voor de petanque baan. Deze ligt erbij alsof er dagelijks gebruik van wordt gemaakt (overigens geldt dit ook voor het sanitair maar zouden we willen dat dit wat minder duidelijk zichtbaar was).
Nadat we hadden gedoucht zijn we lekker met onze e-readers bij het speelveld gaan zitten. Nicole zit midden in een spannend boek en ik verdiep me (middels Joost Zwagerman) in de Amerikaanse cultuur.
Na een pagina of 15 meldt de eerste petanque speler zich. Je kent ‘m wel. Hij is ongeveer 70 à 75 jaar oud (nog relatief jong voor een petanque speler). Alpino-petje in een lichte hoek op zijn kale hoofd. Zweedse instappers hoewel ik er iets om wil verwedden dat het hier gaat om een Franse variant ervan. Gauloise zonder filter.
De man gaat ingooien. Één van de drie stalen ballen wordt een eindje de bak ingegooid (speelveld is omringd dmv een houten schoeiing). Met de twee overgebleven stalen ballen mikt hij op de eerste. Een hoge, harde ping, gevolgd door het geluid van staal op hout, doet ons van de e-readers opkijken. De derde bal werpt hij naar de glimmende bal die dan nog het dichtst bij ligt. Wéér die hoge ping. Dit keer raakt geen van de ballen de schoeiing. Nicole en ik kijken elkaar vol ongeloof aan. Wat kan díé man mikken zeg!
De man verschuift zijn Alpino-petje lichtjes en verzamelt de ballen. Bukken doet ie niet. Een sierlijke truc met een touwtje en een magneet voorkomt dat de man door de knieën moet.
De man oefent nog wat en is daarbij zelden te betrappen op een misser. Soms gooit de man met zoveel kracht dat er een stalen bal over de rand van de schoeiing vliegt. Als Nicole de bal voor de man wil halen schiet hij in de weerstand. Hij zal de bal zélf gaan halen. En zo geschiedt.
Langzaam keren we terug in onze boeken. Dit keer onder begeleiding van een soundtrack van kaatseballen en hardhout.
Na een minuut of 10 draait er een glimmende audi RS 6 avant de camping op. Zwart met getinte ramen. Grote opengewerkte roestvrijstalen velgen. Het enige niet-zwarte aan de auto zijn de ferrari-rode remklauwen. Een lichte bassdrum is waarneembaar.
Er mag op de camping niet hard gereden worden maar het lijkt erop alsof de bestuurder zijn snelheid bewust nóg lager houdt dan de middels een bord voorgeschreven 5 km/h. Hij rijdt zeg maar als een ‘homeboy’ uit een Spike Lee film voorbij. Ik kan de chauffeur niet zien.
De man met de stalen ballen gooit onverstoord zijn trainingsworpen.
Plotseling horen we een ‘dubbele’ hoge ping schel boven de bassdrumklanken van de audi uit klinken. De oude man had wéér doel getroffen maar één van de stalen ballen was opnieuw over de houten schoeiing gevlogen. Dit keer vol op de roestvrijstalen velg van een van de achterwielen van de dikke audi.
En toen werd het stil.
Uit de audi stapt een man gekleed in een zalmkleurige polo. Op de polo afbeeldingen van de zeilen van een boot. Korte broek tot aan de knie (wit) en dito loafers.
Hij knielt bij zijn roestvrijstalen velg neer als ware het de maagd Maria. De velg wordt nauwkeurig geïnspecteerd. Tegelijkertijd windt de bootsman zich enorm op in het Frans.
De Alpino-pet steekt er een gauloise bij op en maakt duidelijk dat er wat hem betreft niets aan de velg te zien is. De bootsman denkt er anders over en keert de auto zodat de getroffen kant pal in de zon staat. Weer gaat hij vroom door de knieën. De man met de stalen ballen neemt niet de moeite de velg nog eens, maar nu met zonlicht te bekijken en maakt zich op voor een nieuwe reeks oefenworpen.
De bootsman heeft nog drie onafhankelijke juryleden naar zijn velg laten kijken (waaronder de campingbaas én zijn vrouw). Toen deze allen hun schouders ophaalden droop de audi af.
Géén bassdrum waarneembaar.
